تئوری صف

موضوع نظریه صف بندی را می توان بدین صورت توضیح داد : یک مرکز سرویس و جمعیتی از مشتریان را در نظر بگیرید که در طول زمان برای استفاده از خدمات ، وارد مرکز سرویس می شوند. در این مورد ، مرکز سرویس فقط تعداد محدودی از مشتریان را می تواند راه بیندازد. اگر مشتری جدیدی از راه برسد و سرویس تمام شده باشد ، باید در صف انتظار قرار بگیرد و تا زمانی که امکانات سرویس مهیا شود ، منتظر بماند. بنابراین ، می توانیم سه بخش اصلی یک مرکز سرویس را شناسایی کنیم : جمعیتی از

مشتریان ، امکانات سرویس و صف انتظار ضمنا ، در حیطه نظریه صف بندی ، موردی وجود دارد که در آن چندین مرکز سرویس دهی در یک شبکه قرار گرفته و یک مشتری می تواند از مسیر ویژه ای به این شبکه راه پیدا کرده و چندین مرکز سرویس را با هم در یکجا ، ملاقات کند. به عنوان یک مثال سعود از مرکز سرویس دهی به باجه شمارنده خطوط هوایی توجه کنید. مسافران باید قبل از اینکه سوار هواپیما شوند ، وارد آن شوند و نامنویسی کنید. این نامنویسی توسط یک کارمند صورت می گیرد ، بهر حال ، مسافران زیادی حضور دارند. مسافری که تازه از راه می رسد ، مستقیما به انتهای صف می رود ، ( اگر مکان سرویس (کارمند) شلوغ باشد). این به سرویس FIFO مربوط می شود (صف اولین خروج از اولین ورود). برخی از مثالهای مربوط به کاربرد نظریه صف بندی در شبکه سازی عبارتنداز کادر بندی (اندازه گذاری) بافرها در مسیریابها یا تسهیم کننده ها ، تعیین تعداد خطوط اصلی در دفتر مرکزی (مرکز تلفن) در POST ، محاسبه توان عملیاتی پایانه – به – پایانه در شبکه ها و غیره. نظریه صف بندی سعی دارد به پرسشهایی نظیر زمان انتظار میانگین در صف ، زمان پاسخ میانگین سیستم ( زمان انتظار در صف به اضافه زمانهای سرویس) ، میانگین استفاده از وسیله سرویس دهی ، توزیع تعداد مشتریان در صف ، توزیع تعداد مشتریان در سیستم و غیره ، پاسخ دهد. پرسشها در یک سناریوی تصادفی ، بررسی می شوند موقعی که بعنوان مثال ، زمانهای بین دو ورود متوالی مشتریان یا زمانهای سرویس دهی ، تصادفی فرض می شوند. مطالعه نظریه صف بندی به دانستن سابقه ای از تئوری احتمالات نیاز دارد.